Kabamaru Igano: Μαρτίου 2007

Welcome Peoples!!!...

Καλώς ήρθατε στο φτωχικό μου!!!... Με μια γρήγορη περίληψη σύντομα εδώ θα μπορείτε να βρείτε ότι θέλετε να δείτε!... Και όταν λέω οτιδήποτε, εννοώ οτιδήποτε!... Θα ασχολιθώ με διάφορα θέματα εδώ και ίσως γράψω και τίποτα προσωπικές σκέψεις... Πάντως είστε ευπρόσδεκτοί να δείτε και να σχολιάσετε ότι θέλετε!... Good Cyber Surfing Guys!... :D

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2007

Αγγελεία... (LOL)

Ν.Πολιτεία ενοικ. ακίνητο 106τμ 3ΔΣΚΜΠ 4ος θωρακισμένη πόρτα ανακλινόμενα κουφώματα αποθήκη πάρκινγκ τζάκι θέα 430€

(τα σχόλια δικά σας...)

Tsakomo... Part 1 and 2...

OK... Αρκετά ως εδώ... Ήρ8ε η ώρα για μια αλη8ινή υπερπαραγωγή...
Για όσους δεν την έχουν δεί προτείνω να την δουν άμεσα...
Tsakomo... Από τους Αργόσχολους Pictures...
Βία, πολεμικές τέχνες, δράση, αίμα, δράμα, συγκίνηση, εφέ...
Το Mortal Combat είναι ένα τίποτα μπροστά του...

Απολαύστε το...

Μέρος Πρώτο...

Μέρος Δεύτερο...

The Chosen One...

Ένα κινηματογραφικό έπος... Μια μάχη μέχρι θανάτου... Οι απόλυτες τέχνες των Ninja...
Μια ελληνική υπερπαραγωγή που θα σπάσει ταμεία... :)

Karate: Blind Fight Trailer

Άλλη καφρίλα από εδώ... ^^

The Battle Of "Dracula"... (έλεος...)

Άλλο ένα trailer μιας σύντομης ελληνοκινέζικης παραγωγής... LOL

Τρίτη 27 Μαρτίου 2007

Stephen King... (Μέρος Τέταρτο)

Τελειώνοντας το αφιέρωμα μου θα το κλείσω με μερικά αποσπάσματα από βιβλία του Stephen King...

Κριστίν

Χάιδεψε τρυφερά το γέρικο, ξεβαμμένο καπό της Πλύμουθ.
-Τούτο δω τ' αμάξι είναι το καλύτερο που είχα ποτέ μου. Τ' αγόρασα το Σεπτέμβρη του 1957. Τον παλιό καιρό, Σεπτέμβρη έβγαζαν οι εταιρείες τα καινούργια μοντέλα τους. Το μεσοκαλόκαιρο σου έδειχναν φωτογραφίες με αυτοκίνητα κάτω από υπόστεγα και αυτοκίνητα κάτω από μουσαμάδες, μέχρι που πέθαινες πια από περιέργεια να δεις τι κρύβεται από κάτω. Όχι όπως γίνεται τώρα.
Η φωνή του φανέρωνε περιφρόνηση για όλους αυτούς τους μοντερνισμούς που είχαν αντικρίσει τα γέρικα μάτια του.
- Τούτη εδώ η κούκλα ήταν ολοκαίνουργια κι αστραφτερή. Μοσχοβολούσε ''καινουργίλα'', κι αυτή , να το ξέρετε, είναι η ομορφότερη ευωδιά του κόσμου. Στάθηκε για λίγο συλλογισμένος. -Εκτός ίσως από την μυρουδιά του μουνιού, πρόσθεσε.

Το Πρόσωπο Του Φόβου

Ο Σταρκ προχώρησε μπροστά. Καθώς κινιόταν είχαν φτάσει σχεδόν στην πόρτα του διπλανού διαμερίσματος. Τίναξε αδιάφορα το ξυράφι στο πλάι για να καθαρίσει την λεπίδα. Σταγόνες αίματος τινάχτηκαν στους μπεζ τοίχους. Πιο κάτω στο διάδρομο άνοιξε μια πόρτα κι ένας αναμαλλιασμένος από τον ύπνο άντρας με μπλε σακάκι πιτζάμας έβγαλε το κεφάλι και τους ώμους του έξω.
-Τι γίνεται εδώ; φώναξε με αγριωπή φωνή που δήλωνε ότι κι ο πάπας της Ρώμης να βρισκόταν στο διάδρομο, εκείνος θα έδινε τέλος στην φασαρία.
-Φόνος, είπε ο Στάρκ ήρεμα, και για μια στιγμή τα μάτια του άφησαν το ματωμένο άντρα που ούρλιαζε μπροστά του και καρφώθηκαν στον άνθρωπο που στεκόταν στο κατώφλι. Αργότερα, αυτός ο άντρας θα έλεγε στην αστυνομία ότι τα μάτια του εισβολέα ήταν γαλάζια. Ανοικτά γαλάζια. Και τελείως τρελά.
-Θέλεις και συ λίγο;

Μερικές Φορές Επιστρέφουν...

- "Ο Ξεβαμμένος ήταν μαλάκας με δίπλωμα. Ανύπαρκτος, ένα τίποτα.". Ο Βίνι ανακάθισε και ακούμπησε τα χέρια του στο θρανίο. Τα μάτια του γυάλιζαν. '' Φιλάρα, σε θυμάμαι σ' εκείνη την αναγνώριση. Ήσουν έτοιμος να βρέξεις το κοτλέ παντελονάκι σου. Θυμάμαι πως κοιτούσες εμένα και τον Ντέιβι. Από τότε σ΄ έβαλα στο μάτι".

- ''Το ξέρω''. Είπε ο Τζιμ. ''Μου χάρισες δεκάξι χρόνια γεμάτα εφιάλτες. Δε σού ΄φθασε; Γιατί πάλι τώρα; Γιατί εμένα;''

Ο Βίνι τον κοίταξε για μια στιγμή απορημένος, έπειτα χαμογέλασε. '' Γιατί είσαι δουλειά αφημένη στη μέση , φιλάρα. Πρέπει να σε αποτελειώσω''.

(Από την συλλογή διηγημάτων , Ιστορίες του Φόβου και της Νύχτας)

Stephen King... (Μέρος Τρίτο)

'' Τη νύχτα όταν πέφτω στο κρεβάτι μου, ακόμα και τώρα, αφού σβήσω το φως, φροντίζω να είναι τα πόδια μου σκεπασμένα με τις κουβέρτες. Δεν είμαι πια παιδί κι όμως... Δε μου αρέσει να πέφτω για ύπνο και το ΄να μου πόδι να είναι έξω από τα σκεπάσματα. Γιατί αν έβγαινε κανένα χέρι κάτω από το κρεβάτι και μ' άρπαζε από τον αστράγαλο, μπορεί να ούρλιαζα. Ναι, μπορεί να ούρλιαζα, σε σημείο να ξυπνήσουν οι πεθαμένοι . Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει βέβαια και το ξέρουμε όλοι. Στις ιστορίες μου συναντά κανείς όντα κάθε είδους. Βρυκόλακες, πνεύματα, ένα πράγμα που ζει μες στη ντουλάπα κ.ο.κ. Κανένα τους δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, όπως δεν υπάρχει στην πραγματικότητα τίποτε κάτω από το κρεβάτι μου που να καραδοκεί να με αρπάξει από τον αστράγαλο. Το ξέρω, όπως ξέρω πως αν τα πόδια μου είναι καλά σκεπασμένα, τίποτα δεν θα μπορέσει να μου τα αρπάξει...''

''...η μητέρα μου πάντα αναρωτιόταν γιατί μου άρεσε να γράφω τέτοιες απαίσιες ιστορίες. Γιατί δεν μπορούσα να γράψω μια ιστορία για ένα πιστό σκυλί που σώζει τον κύριό του, τραβώντας τον από το νερό.. Της έλεγα ότι προτιμούσα να δω το σκυλί να πνίγεται και να επιστρέφει ως παγωμένο πτώμα που κυνηγάει το αφεντικό του.''

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων

1974 Carrie (Κάρι)
1975 ’Salem’s Lot (Σάλεμς λοτ)
1977 Rage (Οργή) (ως Richard Bachman)
1977 The Shining (Η λάμψη)
1978 Night Shift (Νυχτερινή βάρδια) (διηγήματα)
1978 The Stand
1979 The Dead Zone (Νεκρή ζώνη)
1979 The Long Walk (ως Richard Bachman) (Η μακριά πορεία)
1980 Firestarter
1981 Cujo (Κούτζο)
1981 Road Work (ως Richard Bachman) (Έργα οδοποιίας)
1982 The Dark Tower I:The Gunslinger (Ο μαύρος πύργος Ι: Ο τελευταίος πιστολέρο)
1982 Different Seasons (νουβέλες)
1982 Τhe Running Man (Ο δρομέας) (ως Richard Bachman)
1983 Christine (Κριστίν)
1983 Pet Sematary
1983 Cycle of the Werewolf (εικονογραφημένο από τον Bernie Wrightson)
1984 The Talisman (Το Φυλαχτό) (σε συνεργασία με τον Peter Straub)
1984 Thinner (ως Richard Bachman)
1985 Skeleton Crew (διηγήματα)
1985 The Bachman Books (συλλογή μυθιστορημάτων)
1986 It (Το αυτό)
1987 The Eyes of the Dragon
1987 Misery (Μίζερι)
1987 The Dark Tower II: The Drawing of the Three (Ο μαύρος πύργος ΙΙ: Το κάλεσμα των τριών)
1988 The Tommyknockers
1988 Dark Visions (γνωστό και ως The Skin Trade, Night Visions 5, και Dark Love) (σε συνεργασία με τους George R. R. Martin και Dan Simmons)
1989 The Dark Half
1989 Dolan's Cadillac (περιορισμένη έκδοση)
1989 My Pretty Pony (περιορισμένη έκδοση)
1990 The Stand: The Complete & Uncut Edition
1990 Four Past Midnight (διηγήματα)
1991 Needful Things (Χρήσιμα αντικείμενα)
1991 The Dark Tower III: The Waste Lands (Ο μαύρος πύργος ΙΙΙ: Οι ρημαγμένοι τόποι)
1992 Gerald's Game (Το παιχνίδι του Τζέραλντ)
1993 Dolores Claiborne (Ντολόρες Κλέρμπορν)
1993 Nightmares & Dreamscapes (Εφιάλτες και ονειρότοποι) (διηγήματα)
1994 Insomnia (Αϋπνία)
1995 Rose Madder (Ρόουζ Μάντερ)
1995 Umney's Last Case
1996 The Green Mile (Το πράσινο μίλι)
1996 Desperation
1996 The Regulators (ως Richard Bachman)
1997 Six Stories (διηγήματα)
1997 The Dark Tower IV: Wizard and Glass (Ο μαύρος πύργος ΙV: Ο μάγος και η γυάλινη σφαίρα)
1998 Bag of Bones (Σάκος με κόκκαλα)
1999 Storm of the Century (Η καταιγίδα του αιώνα)
1999 The Girl Who Loved Tom Gordon
1999 The New Lieutenant's Rap (περιορισμένη έκδοση)
1999 Hearts in Atlantis (Καρδιές στην Ατλαντίδα)
2000 Secret Windows (Κρυφό παράθυρο μυστικός κήπος)
2000 Dreamcatcher (Η ονειροπαγίδα)
2001 Black House (sequel to The Talisman, σε συνεργασία με τον Peter Straub)
2002 From a Buick 8 (Από μια Μπιούικ 8)
2002 Everything's Eventual: 14 Dark Tales (Όλα είναι δυνατά) (διηγήματα)
2003 The Dark Tower I: The Gunslinger (αναθεωρημένη έκδοση)
2003 The Dark Tower V: Wolves of the Calla (Ο μαύρος πύργος V: Οι λύκοι της Κάλα)
2004 The Dark Tower VI: Song of Susannah (Ο μαύρος πύργος VI: Το τραγούδι της Σουζάννα)
2004 The Dark Tower VII: The Dark Tower
2004 The Girl Who Loved Tom Gordon
2005 The Colorado Kid
2005 Trangressions (σε συνεργασία με άλλους συγγραφείς)
2005 Salem's Lot: Εικονογραφημένη Έκδοση
2006 Cell
2006 Lisey's Story

ebooks

2000 Riding the Bullet
2000 The Plant: Book 1-Zenith Rising

ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΤΑΙΝΙΕΣ

(Τίτλος,χρονιά,σκηνoθέτης και ηθοποιοί)

Αδύνατος
1996
Tom Holland
R. John Burke, Joe Mantegna

Νυκτερινή Πτήση 29
1995
Tom Holland
Patricia Wettig, D. Stockwell

Το κοράκι
1994
Mick Garris
Gary Sinise, Molly Ringwald

Ντολόρες Κλέιμπορν
1994
Taylor Hackford
Kathy Bates, J. Jason Leigh

Ρίτα Χαίηγουωρθ
1994
Frank Darabont
Tim Robbins, M. Freeman

Το πρόσωπο του φόβου
1993
George Romero
Patrick Branan, John Meyers

Χρήσιμα αντικείμενα
1993
Clarke Heston
Max Von Sydow, Ed Harris

The Lawnmower man
1992
Brett Leonard
Jeff Fahey, Pierce Brosnan

Οι νυχτοβάτες
1992
Mick Garris
Brian Krause, M. Amick

Το αυτό
1990
T. Lee Wallace
H. Anderson, D. Christopher

Μίζερι
1990
Rob Reiner
James Caan, Kathy Bates

Νεκροταφείο ζώων
1989
Mary Lambert
Beau & Blaze Berdahl

Ο δρομέας
1987
Paul M. Glaser
Arnold Schwartzenegger

Maximum Overdrive
1986
Stephen King
Ned Austin, Barry Bell

Στάσου πλάι μου
1986
Rob Reiner
Wil Wheaton, River Phoenix

Μάτια της γάτας
1985
Lewis Teague
Drew Barrymore, Alan King

Δύναμη πυρός
1984
Mark L. Lester
David Keith, D. Barrymore

Παιδιά του καλαμποκιού
1984
Fritz Kiersch
Peter Horton, L. Hamilton

Νεκρή ζώνη
1983
David Croneberg
C. Walken, Tom Skerritt

Κούτζο
1983
Lewis Teague
D. Wallace-Stone, Ed Lauter

Κριστίν
1983
John Carpenter
Keith Gordon, J. Stockwell

Η λάμψη
1980
Stanley Kubrick
J. Nicholson, Shelley Duvall

Κάρυ
1976
Brian De Palma
Sissy Spacek, Piper Laurie

(Ξέχασα να αναφέρω και την Ονειροπαγίδα που προβλήθηκε το 2002, όπως και την Έπαυλη του Rose Red που είναι μεταφορά από νουβέλα του Stephen King και σκηνοθετεί και ο ίδιος)

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007

Stephen King... (Μέρος Δεύτερο)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Stephen Edwin King γεννήθηκε στις 21 Σεπτέμβρη 1947 στο Πόρτλαντ του Maine. Γονείς του ήταν ο Donald Edwin κι η Ruth Pillsbury King. Είναι το μόνο φυσικό γεννημένο παιδί στην οικογένεια. Ήταν χαρακτηριστική οικογένεια μέχρι που μια νύχτα ο Donald είπεν ότι πάει έξω για ...τσιγάρα και δεν επέστρεψε. Η Ruth ανέλαβε την ανατροφή της οικογένειας με βοήθεια από τους συγγενείς. Ταξίδεψαν σε πολλά μέρη, για καιρό και τελικά εγκαταστάθηκαν στο Durham του Maine το 1958. 'Αρχισε τη πραγματική του σταδιοδρομία τον Γενάρη του 1959 όταν δημοσιεύσε σε τοπικήν εφημερίδα ένα μικρό του διήγημα για κάποιο μικρό ποσό. Έκανε τη πρώτη πραγματική δημοσιευμένη εμφάνισή του το 1965. στην Επιθεώρηση Comics, περιοδικού, με την ιστορία του "Όταν Ήμουν Έφηβος Σοβαρός Κλέφτης" Η ιστορία ήτανε περίπου 6.000 λέξεων. Το 1966, αποφοίτησεν από το γυμνάσιο και πήρε υποτροφία για το πανεπιστήμιο του Maine. Στις 2 Γενάρη 1971, παντρεύτηκε τη Tabitha Jane Spruce. Το φθινόπωρο του 1971, ανάλαβε διδασκαλία στην ακαδημία Hampden. Οι Κινγκ μετακινήθηκαν έπειτα προς το Hermon, μια πόλη δυτικά του Μπανγκόρ στο Maine. 'Αρχισεν έπειτα μια σύντομη ιστορία για ένα κορίτσι στην εφηβεία, που την ονόμασε Carietta. Όταν ολοκλήρωσε μερικές σελίδες, αποφάσισε ότι δεν ήταν σπουδαία, τσαλάκωσε και πέταξε τις σελίδες στα σκουπίδια. Ευτυχώς, η Tabitha πήρε τις σελίδες, τις διάβασε και τον ενθάρρυνε να τη συνεχίσει. Τον Γενάρη του 1973, υπέβαλε τη "Carrie" στο Doubleday. Τον Μάρτη, το Doubleday αγόρασε το βιβλίο. Αυτό ήταν! Εγκατέλειψε τη διδασκαλίας για ν' ακολουθήσει αποκλειστικά το γράψιμο. Από τότε, έχει δημιουργήσει πολυάριθμα διηγήματα και μυθιστορήματα που γίνανε ταινίες. Αποκαλείται "'Αρχοντας της φρίκης". Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 33 διαφορετικές γλώσσες και δημοσιεύονται σε πάνω από 35 χώρες. Υπάρχουν πάνω από 300 εκατομμύρια αντίτυπα δημοσιευμένων μυθιστορημάτων του. Συνεχίζει να ζει στο Μπανγκόρ του Maine με τη σύζυγο και τα 3 παιδιά του και γράφει στο σπίτι. Τον Ιούνη 1999, τραυματίστηκε σοβαρά σ' ένα ατύχημα που τον άφησε σε κρίσιμη κατάσταση με σοβαρό τραυματισμό στον πνεύμονα, σπασμένα πλευρά, ένα σπασμένο πόδι κι ένα σοβαρά σπασμένο ισχίο. Μετά από τρεις εβδομάδες ταλαιπωρίας πήρεν εξιτήριο από το κεντρικό ιατρικό κέντρο του Lewiston στο Maine.

Παρ' όλου που ο Κινγκ διαπρέπει στις ιστορίες τρόμου- θεωρείται σήμερα ο μεγαλύτερος σύγχρονος Αμερικανός του είδους αυτού, ένας γνήσιος απόγονος του Πόε και του Λάφκραφτ- ένα σημαντικό μέρος του έργου του (Different Seasons, The Dead Zone, The Running Man κλπ., πολλά δοκίμια) δεν κατατάσσετε σ' αυτές.
Στην πραγματικότητα ο Κινγκ χρησιμοποιεί τον τρόμο ως πρόσχημα για να δημιουργήσει μυθιστορηματικούς κόσμους που αποτελούν μια αξονική τομογραφία ολόκληρης της αμερικάνικης κοινωνίας και του πολυεδρικού ψυχισμού της.
Ο Κινγκ έχει γίνει τόσο δημοφιλής που δεν δίστασε να δοκιμάσει την πένα του κυκλοφορώντας 5 βιβλία με το ψευδώνυμο Μπάχμαν, πράγμα όμως που δεν άργησε να γίνει αντιληπτό από το αναγνωστικό κοινό.
Το γεγονός ότι το βιβλίο του Αδύνατος πούλησε 28.000 αντίτυπα με την υπογραφή του Μπάκμαν και 280.000 αντίτυπα με την υπογραφή του Στίβεν Κινγκ , ίσως σας λεει κάτι.
Όταν ήταν μικρός ο πατέρας του πήγε ένα βράδυ στο γειτονικό σούπερ μάρκετ για ν' αγοράσει τσιγάρα ...και ακόμη να γυρίσει!

----------------------------------------------------------------------------------

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Πολλοί τον έχουν αποκαλέσει «βασιλιά του φόβου», ενώ άλλοι τονε θεωρούν ως τον μεγαλύτερο σύγχρονο Αμερικανό συγγραφέα ιστοριών τρόμου. Το σίγουρο πάντως είναι, πως εκατομμύρια αναγνώστες σ' όλο τον κόσμο, έχουνε διαβάσει κάποια ιστορία του κι ακόμα περισσότεροι έχουν ακουστά τ' όνομα του, απ' τις συχνές αναφορές στον διεθνή περιοδικό τύπο ή από ταινίες που βασιστήκανε σ' ιστορίες του και κυρίως από τα βιβλία που επανεκδίδονται συχνά ανά την υφήλιο. Ξέρει καλύτερα από κάθε άλλο τι φοβίζει τον αναγνώστη και γιατί και του προσφέρει σε μεγάλες δόσεις στα κείμενα του. Ο ίδιος επισημαίνει τις προθέσεις του: «Αναγνωρίζω τον τρόμο ως το πιο εκλεπτυσμένο συναίσθημα και γι' αυτό προσπαθώ να τρομοκρατήσω τον αναγνώστη. Αν όμως καταλάβω πως δε μπορώ να τον τρομάξω, τότε προσπαθώ να τον κάνω να φρικιάσει. Κι αν καταλάβω πως δε μπορώ ούτε να τον κάνω να αισθανθεί φρίκη, τότε προσπαθώ να τον κάνω να νιώσει απέχθεια». Κατά καιρούς έχει ειπωθεί και εν μέρει είν' αληθές, ότι ο Stephen King με τα έργα του ξορκίζει τους δαίμονες που κατοικούν στο μυαλό του και κυρίως απομακρύνει τις εμμονές που φωλιάζουν στις σκέψεις του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το βιβλίο "Misery" (1985), που ένας δημοφιλής συγγραφέας αιχμαλωτίζεται και βασανίζεται από μια φανατική θαυμάστρια των κειμένων του και παρανοϊκή νοσοκόμα. Όπως και να 'χει πάντως, ο Stephen King χρησιμοποιεί τον τρόμο κι ως «όχημα», για να δημιουργήσει μυθιστορηματικούς κόσμους, που με ύφος απλό και περίτεχνες περιγραφές στηλιτεύει την αμερικανική κοινωνία ειδικότερα και τον άσχημο κόσμο που ζούμε γενικότερα, ενώ ταυτόχρονα αυτή την ασκήμια, αντί να τη καταπραΰνει, τη μεγεθύνει, μπολιάζοντάς τη με γερές δόσεις τρόμου και μυστηρίου. Το στοιχείο που κάνει τα βιβλία του να 'ναι τόσον επιτυχημένα και τόσο δημοφιλή σ' ένα ευρύτερο φάσμα αναγνωστών, είν' η αναλυτική περιγραφή κι η ακρίβεια λόγου που χρησιμοποιεί, που σε συνδυασμό με την επικαιρότητα της εποχής, καθιστούν και τις πλέον υπερφυσικές ιστορίες, πέρα για πέρα αληθοφανείς...

Stephen King... (Μέρος Πρώτο)

Αποφάσισα να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα στον πολυαγαπημένο μου συνγραφέα μυ8ιστορημάτων τρόμου και φαντασίας... Από μικρός διάβαζα ώρες ολόκληρες τα βιβλία του... Ο τρόπος που γράφει σε κάνει να χάνεσαι μέσα στο βιβλίο, να βρίσκεσαι δίπλα στον κεντρικό χαρακτήρα και εσύ, να κοιτάς κά8ε βράδυ που πας για ύπνο πίσω από την πόρτα ή κάτω από το κρεβάτι μήπως και υπάρχει τίποτα βγαλμένο α΄πο τα βιβλία του...

Θα ξεκινήσω λοιπόν με μια σύντομη συνέντευξη που βρήκα, την οποία είχε κάνει στο περιοδικό MEN.

-Ποια ήταν η αγαπημένη σας «καταστροφή» όταν ήσαστε μικρός;

Ίσως σας απογοητεύσω, αλλά δεν ξέθαβα κόκαλα νεκρών ζώων, ούτε βασάνιζα έντομα. Μου άρεσαν τα βιβλία και η τηλεόραση.

-Τι ήταν αυτό που έκανε τη ζωή ενός έφηβου, τη δεκαετία του ’60, ξεχωριστή;

Μάλλον τα ραντεβού με τα κορίτσια, τα αυτοκίνητα, η μουσική, οι Beatles… ήταν τέλεια εποχή για ένα παιδί.

-Ποια ήταν τα πρώτα κείμενα που διαβάσατε, που σας έκαναν να γράψετε ιστορίες τρόμου;

Υπήρχαν κάποια «χαζοπεριοδικά», όπως το «Weird Tales» (Παράξενες Ιστορίες) ή το «Startling Stories» (Τρομαχτικές Ιστορίες). Γύρναγες τις σελίδες και διαλύονταν, ενώ το χαρτί μύριζε κάτι από αιγυπτιακά μπαχαρικά. Θυμάμαι που σκεφτόμουνα τι φοβερός τρόπος ήταν αυτός να κερδίζει κανείς το ψωμί του. Να παίρνεις λεφτά βγάζοντας απ’ τη φαντασία σου πράγματα! Το πρώτο βιβλίο που πούλησα ήταν το «Glass Floor». Ήταν το 1969. Πήρα δεκατρία δολάρια. Βέβαια, πρέπει να σου πω πως την πρώτη ιστορία που έγραψα ποτέ και δημοσιεύτηκε δεν την πληρώθηκα, και ήταν το 1963. Ήταν μια ιστορία, το «Ήμουν ένας έφηβος συλιστής» (I Was a Teenager Grave Robber), της οποίας άλλαξαν τον τίτλο, «Σε ένα μισόκοσμο τρόμου» (In a Half World of Terror). Ήταν για έναν επιστήμονα που καλλιεργούσε γιγάντια σκουλήκια και ανάγκαζε έναν νεαρό να σκάβει τάφους και να του φέρνει φρέσκα πτώματα.

-Για ποιο λόγο;

Δεν έχω ιδέα. Στο τέλος, όμως, τα σκουλήκια έφαγαν τον επιστήμονα και ο νεαρός τη γλίτωσε.

-Όταν αρχίσατε να πρωτοεκδίδετε τις ιστορίες σας, χρειαζόταν να κάνετε και δεύτερη δουλειά για να πληρώνετε το ενοίκιο;

Φυσικά. Δούλευα σε ένα πλυντήριο, ενώ ταυτόχρονα έγραφα για αντρικά περιοδικά, όπως το «Juggs», το «Cavalier» και το «Dude». Θυμάμαι ένα τύπο που δούλευε εκεί κι είχε πέσει κάποτε στη μηχανή στυψίματος των ρούχων.

-Και η μηχανή τού έφαγε τα χέρια;

Ναι, του τα κατάπιε και έβαλε γάντζους.
Φορούσε πάντα άσπρο πουκάμισο και γραβάτα. Αναρωτιόμασταν όλοι πώς έδενε τόσο τέλεια αυτή τη γραβάτα. Πήγαινε στο μπάνιο και έβαζε τον ένα γάντζο κάτω από το καυτό νερό και τον άλλο κάτω από το κρύο και ύστερα σε πλησίαζε ύπουλα από πίσω και ακουμπούσε τους γάντζους στον σβέρκο σου. Αυτό ήταν το αστείο του.

-Στο «Misery», ο συγγραφέας, μόλις τελειώνει ένα βιβλίο του, ανταμείβει τον εαυτό του με ένα τσιγάρο. Εσείς έχετε κάποια τέτοια τελετουργική συνήθεια;

Είχα δίπλα μου ένα μπουκάλι σαμπάνια, αλλά εδώ και δέκα χρόνια έχω κόψει το ποτό, γιατί ή θα το σταματούσα ή θα ήμουνα συνέχεια έξω να προσπαθώ να πιω τα πάντα. Η μοναδική στιγμή που μου λείπει πλέον είναι όταν τελειώνω ένα βιβλίο.

-Είχατε ποτέ καμιά άσχημη εμπειρία από κάποιον «φανατικό θαυμαστή» σας;

Όχι άμεσα, η γυναίκα μου είχε. Ήταν κάποιος τύπος που μπήκε σπίτι μας όταν εκείνη ήταν μόνη.

-Πώς ήταν ο τύπος;

Θύμιζε κάτι από Tσαρλς Mάνσον με πιο μακριά μαλλιά και κρατούσε στο χέρι ένα σακίδιο. Είπε πως ήταν ο μεγαλύτερος θαυμαστής μου. Ύστερα σταμάτησε ξαφνικά και είπε πως στην πραγματικότητα με μισούσε, γιατί είχα, λέει, κλέψει το διήγημα «Misery» από τη θεία του. Σήκωσε το σακίδιο και την απείλησε πως είχε μέσα βόμβα και θα τίναζε τα πάντα στον αέρα. Tελικά, το μόνο που είχε μέσα στην τσάντα ήταν κουτιά με μολύβια και συνδετήρες.

-Τι έγινε τελικά με αυτόν;

Η θεία του ήταν νοσοκόμα που είχε απολυθεί από κάποιο νοσοκομείο και εκείνος την είχε συνδέσει στο μυαλό του με τη νοσοκόμα του «Misery».

-Έχω ακούσει πως έχετε και κάποιο συγκρότημα, έτσι δεν είναι;

Ναι. Τους Rock Bottom Reminders.

Παίξαμε στο London Palladium και μαζί με τον Mπρους Σπρίνγκστιν τραγουδήσαμε το «Gloria» του Bαν Mόρισον. Εύκολο ήταν, μόνο που μπέρδευα τις νότες, από τον ενθουσιασμό μου που έπαιζα με τον Σπρίνγκστιν.

-Έχετε γράψει βιβλία, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, ασχολείστε με τον ραδιοφωνικό σταθμό και τη μουσική. Πιστεύετε πως ένα διαφημιστικό σποτ με τρομακτικό θέμα θα απέδιδε και για ποιο προϊόν;

Πιστεύω πως ναι. Θα μπορούσες να κάνεις μια διαφήμιση για να προτρέψεις τον κόσμο να φοράει ζώνες ασφαλείας, δείχνοντάς τους κάτι φρικιαστικό ως αποτέλεσμα της οδήγησης χωρίς αυτές.

-Αυτές όμως θα έκαναν τον κόσμο να μην κάνει πράγματα, όχι να κάνει...

Nαι, αυτό είναι αλήθεια. Κανείς δεν πρόκειται να αγοράσει κάτι φαγώσιμο, αν του δείξεις έναν υπέρβαρο άνθρωπο με εκατοντάδες προβλήματα υγείας, να σου λέει: «Kάπως έτσι θα μοιάζετε αν φάτε αυτές τις αηδίες».

Σάββατο 24 Μαρτίου 2007

Στο αεροπλάνο...

Φανταστείτε λοιπόν οτι είστε μέσα σε ένα αεροπλάνο και ταξιδεύετε...
Δίπλα σας κάθεται ένας ενοχλητικός κύριος ο οποίος δεν λέει να σταματήσει να μιλάει και δεν σας αφήνει να ηρεμήσετε...

Τι μπορείτε να κάνετε?... Βγάλτε από την βαλίτσα του το Laptop σας, ανοίξτε το μπροστά σας σε θέση ώστε ο ενοχλητικός κύριος να μπορεί να βλέπει και μετά πατήστε ΕΔΩ...

Μερικές αγαπημένες παλιές μικρές αγγελείες... ΑΜΑΝ!!!

No comments...

Ο Πανύσχιρος Mεγιστάνας των Ninja!!!

Ναι κυρίες και κύριοι είναι γεγονός!!!... Μια ελληνική υπερπαραγωγή τεραστίων διαστάσεων... Τα λόγια είναι περιτά... Δείτε το trailer...

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2007

Old Memories 2...

Για δείτε και αυτά... Σας θυμίζουν κάτι?... :)

Ulysses 31 : Η Οδύσσεια του Διαστήματος
http://www.youtube.com/watch?v=OZ4c1X5ene8&NR

Voltron
http://www.youtube.com/watch?v=1FaLY94dYVA

Plwares Sanshiro: Jumaru
http://www.youtube.com/watch?v=vugqOQQlNGw

Ο Σερίφης του Διαστήματος και οι Αστρομαχητές
http://www.retrojunk.com/details_tvshows/478-saber-rider/

Inspector Gadget
http://www.retrojunk.com/details_tvshows/11-inspector-gadget/

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2007

For U Guys...

Ένα παλιό αλλά καλό κομμάτι, αφιερωμένο από μένα σε όλους τους καλούς μου φίλους, αλλά και σε όλους εσάς εκεί έξω...

Cuase we are all kids... and we aren't allright... ;)

The Offspring - The Kids Aren't Allright

When we were young, the future was so bright, whoa
The old neighborhood was so alive, whoa
And every kid on the whole damn street, whoa
Was gonna make it big and not be beat

Now, the neighborhoods cracked and torn, whoa
The kids are grown up, but their lives are worn, whoa
How can one little street
Swallow so many lives

Chances thrown,
nothings free
Longing for what used to be
Still, its hard,
hard to see
Fragile lives, shattered dreams

Jamie had a chance, well, she really did, whoa
Instead, she dropped out and had a couple of kids, whoa
Mark still lives at home cause hes got no job, whoa
He just plays guitar and smokes a lotta pot

Jay committed suicide, whoa
Brandon odd and died, whoa
What the hell is going on
The cruelest dream, reality

Chances thrown, nothings free
Longing for what used to be
Still, its hard, hard to see
Fragile lives, shattered dreams Go!

Chances thrown, nothings free
Longing for what used to be
Still, its hard, hard to see
Fragile lives, shattered dreams

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2007

Απέχεις!!!

Το περασμένο Σάββατο με κάλεσε ένα φιλαράκι μου για ένα Hip Hop Live...

Θα ήταν και άλλα συγκροτήματα όπως οι La dose και ένας Αμερικανός τυπάς...

Οκ... Δεν με ενθουσίασαν οι υπόλοιποι εκτός από ένα νέο συγκρότημα(να μην ξεχάσω και εναν guest Γερμανό τυπά που τα έχωνε...), για το οποίο με κάλεσε και το φιλαράκι μου... Απέχεις Crew λοιπόν τα παιδιά από την Κοζάνη οι οποίοι πραγματικά τα σπάνε!...

Νέοι στον χώρο, αλλά πολύ ταλαντούχοι!!!... Φοβερός στίχος και ρυθμός στα κομμάτια τους! Καιρό είχαμε να ακούσουμε ποιότητα στο Hip Hop... Εύχομαι στα παιδιά, μια και τα γνώρισα και από κοντά, να συνεχίσουν έτσι ανοδικά την πορεία τους!...

Υπνική Άπνοια (Ένας ύπουλος εχθρός...)

Πρίν μερικές μέρες ανακάλυψα ότι έχω υπνική άπνοια... Τώρα θα μου πείτε τι είναι αυτό... Θα το αναλύσω από πληροφορίες που βρήκα σε ένα ιατρικό site... Αν το προλάβεις στην αρχή δεν είναι τίποτα το δύσκολο, αλλά αν το αφήσεις για χρόνια ίσως καταλήξεις να κοιμάσαι με μηχάνημα... Ευτυχώς εγώ το πρόλαβα στην αρχή του ακόμα... :)

Σταμάτης Ιωαννίδης
Πνευμονολόγος

Η αποφρακτική άπνοια κατά τον ύπνο (ΑΑΥ) είναι μια συχνή κατάσταση που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αποτελεί σοβαρή απειλή για την υγεία.

Όταν έχει κανείς ΑΑΥ, η αναπνοή του σταματά ή είναι πολύ ρηχή για διαστήματα πάνω από 10-20 δευτερόλεπτα περισσότερες από 5 φορές την ώρα. Όταν η συχνότητα είναι πάνω από 20 φορές την ώρα συνιστάται θεραπεία.

Ο πάσχων από ΑΑΥ συνήθως ροχαλίζει δυνατά, ενώ ταυτόχρονα έχει επαναλαμβανόμενα και συχνά επεισόδια κατά τα οποία παύει να ροχαλίζει καθώς ο φάρυγγάς του κλείνει εντελώς. Ο κοιμούμενος προσπαθεί να εισπνεύσει μάταια μέσω του αποφραγμένου φάρυγγα. Το αίσθημα της ασφυξίας τον ξυπνάει αρκετά ώστε να ανοίξει το φάρυγγα και να αναπνεύσει. Σ' αυτό το σημείο παρατηρείται μια βαθιά και απότομη εισπνοή ή ρόγχος που ακολουθείται από το προηγούμενο μοτίβο αναπνοής/ροχαλητού.

Όλοι αναπνέουμε λιγότερο κατά τη διάρκεια του ύπνου, όπως επίσης σε όλους μας οι μύες που κρατούν το φάρυγγα ανοικτό ατονούν κατά τη διάρκεια ορισμένων σταδίων του ύπνου. Στα άτομα με ΑΑΥ, μπορεί να υπάρχει μια ανατομική προδιάθεση (π.χ. μικρό σαγόνι ή μεγάλες αμυγδαλές κ.ά.) ή μια έντονη τάση των μυών του φάρυγγα να μη λειτουργούν επαρκώς κατά τον ύπνο. Πιο συχνός λόγος όμως είναι η αποθήκευση λίπους στο λαιμό λόγω παχυσαρκίας, με αποτέλεσμα να στενεύει η αναπνευστική οδός και να αποφράσσεται κατά τον ύπνο.

Οποιοσδήποτε μπορεί να έχει ΑΑΥ. Είναι σπάνιο ο πάσχων να γνωρίζει ότι έχει αυτό το πρόβλημα. Αντιθέτως, οι γύρω του (συνήθως ο/η σύντροφος στο κρεβάτι) παραπονούνται για δυνατό ροχαλητό και περιγράφουν ανήσυχο ύπνο, ήχους πνιγμού ή απότομων ρόγχων μετά από σιγή. Ο πάσχων μπορεί να παρουσιάσει προβλήματα μνήμης, μάθησης ή συγκέντρωσης, πρωινούς πονοκεφάλους, να γίνει ευερέθιστος ή να αλλοιωθεί η προσωπικότητά του. Μπορεί να υπάρχει συχνοουρία. Το πιο συχνό σύμπτωμα όμως είναι αυτό του συνεχούς αγώνα κατά της υπνηλίας κατά τη διάρκεια της ημέρας. Έτσι, ο πάσχων μπορεί να αποκοιμάται όταν δουλεύει, όταν οδηγεί, ακόμα κι όταν μιλάει.

Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Ασθενείς που έχουν σε βαριά μορφή την πάθηση αυτή απαγορεύεται να οδηγούν ή να χειρίζονται βαριά/επικίνδυνα μηχανήματα γιατί συμβαίνουν συχνά ατυχήματα.

Ο πάσχων από ΑΑΥ υποφέρει από υπνηλία γιατί κάθε φορά που ασφυκτιά μισοξυπνά για να αναπνεύσει - άσχετα αν δεν ξυπνά αρκετά ώστε να θυμάται το συμβάν. Έτσι ο ύπνος διακόπτεται συνέχεια και δεν κατορθώνει ο ασθενής να κοιμηθεί βαθιά και ξεκουραστικά.

Βέβαια, η υπνηλία είναι πολύ συχνό σύμπτωμα στην κοινωνία μας. Η πιο συχνή αιτία της είναι ο υπερβολικά βραχύς χρόνος που διαθέτουμε για τον ύπνο (για τον περισσότερο κόσμο χρειάζονται 7-8 ώρες). Φυσικά, το αλκοόλ και διάφορες φαρμακευτικές ουσίες (νόμιμες ή μη) επιδεινώνουν την κατάσταση.

Η ΑΑΥ είναι πιο συχνή στους άνδρες, σε αυτούς που ροχαλίζουν δυνατά, στους παχύσαρκους, στους υπερτασικούς, σε αυτούς που έχουν ανατομικά μικρή διάμετρο στη μύτη, το στόμα ή το λαιμό, καθώς και σ' αυτούς που έχουν συγγενείς με την πάθηση. Τα παιδιά, εάν ροχαλίζουν, πρέπει να εκτιμηθούν από το γιατρό τους.

Εκτός από τα ατυχήματα, η άπνοια μπορεί να προδιαθέτει σε καρδιαγγειακά προβλήματα (υπέρταση, εγκεφαλικό, έμφραγμα, κλπ). Αυτό, γιατί κάθε φορά που ασφυκτιά κανείς, βρίσκεται σε υπερδιέγερση όπως όταν βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο ή έχει πολύ άγχος. Η πίεση μπορεί να ανέβει κατακόρυφα κατά τα διαστήματα αυτά.

Πρέπει να τονίσουμε ότι δεν έχει αποδειχθεί με βεβαιότητα ότι η άπνοια προκαλεί καρδιαγγειακές παθήσεις. Οι έρευνες που καταδείχνουν μια τέτοια σχέση δεν είναι άριστης πιστότητας. Το σημείο αυτό είναι αμφιλεγόμενο στους ιατρικούς κύκλους. Έτσι, δεν συνιστάται μελέτη ύπνου σε άτομα με υπέρταση, νόσο των στεφανιαίων, εγκεφαλικό ή πνευμονική υπέρταση που δεν έχουν άλλους παράγοντες κινδύνου για άπνοια κατά τον ύπνο.

Η διάγνωση της ΑΑΥ γίνεται με τη μελέτη ύπνου (αλλιώς, «πολυ-υπνογράφημα»). Αυτή είναι μια ολονύκτια μελέτη που περιλαμβάνει συνεχές ηλεκτροκαρδιογράφημα, συνεχή καταγραφή της αναπνευστικής προσπάθειας στο θώρακα και στην κοιλιά καθώς και της ροής του αέρα κατά την εισπνοή. Επίσης, ηχογραφείται το ροχαλητό και καταγράφεται η οξυγόνωση. Πριν τη μελέτη ύπνου, ελέγχεται η λειτουργία του θυρεοειδούς με αιματολογικές εξετάσεις και η λειτουργία των πνευμόνων με σπιρομέτρηση.

Εάν επιβεβαιωθεί η ΑΑΥ, και ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης, συνιστούνται μερικά ή όλα από τα κατωτέρω:
1) Απώλεια βάρους (έστω και λίγα κιλά μπορεί να κάνουν τεράστια διαφορά)
2) Αποφυγή καπνίσματος, αλκοόλ και υπνωτικών/ναρκωτικών ουσιών
3) Θεραπεία αλλεργικής ή μη ρινίτιδας (μπουκώματος της μύτης)
4) Αποφυγή της στάσης ανάσκελα που επιδεινώνει την άπνοια

Αν η κατάσταση είναι σοβαρή, συνιστάται η χρήση της συσκευής CPAP. Αυτή είναι μια συσκευή που η μάσκα της σκεπάζει τη μύτη και παρέχει μια ελαφριά πίεση στον εισπνεόμενο αέρα. Αυτή η πίεση κρατά το λαιμό ανοιχτό στη διάρκεια του ύπνου. Η πίεση ρυθμίζεται ώστε να μην είναι πολύ ψηλή και ενοχλητική από τη μια, αλλά και να μην είναι πολύ χαμηλή και αναποτελεσματική από την άλλη.

Η χειρουργική αντιμετώπιση της ΑΑΥ είναι αναγκαία όταν υπάρχουν σοβαρές ανατομικές ανωμαλίες της μύτης, του φάρυγγα ή του σαγονιού. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις είναι λιγότερο αποτελεσματική από το CPAP και μπορεί να καταστήσει το CPAP αναποτελεσματικό εάν αυτή αποτύχει. Έτσι, πρέπει να υπάρχει στενή συνεργασία μεταξύ του ωτορινολαρυγγολόγου και του πνευμονολόγου για την επιλογή της καλύτερης λύσης, σύμφωνα και με τις προτιμήσεις του ασθενή. Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις όπου η ζωή του ασθενή βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο, μπορεί να χρειαστεί τραχειοστομία ή και σμίκρυνση του στομάχου για να επιτευχθεί η απώλεια βάρους.

Εκτός από την αποφρακτική, υπάρχει και η κεντρική άπνοια κατά τον ύπνο. Στην κεντρική άπνοια το πρόσταγμα που δέχεται ο θώρακας από τον εγκέφαλο για να εισπνεύσει δεν υπάρχει κατά διαστήματα, οπότε και ο ασθενής δεν αναπνέει. Η κεντρική είναι πιο σπάνια από την αποφρακτική άπνοια και συναντάται συνήθως σε ανθρώπους με σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια ή εγκεφαλικές παθήσεις.

Εν κατακλείδι, η άπνοια κατά τον ύπνο είναι μια συχνή πάθηση. Σε γενικές γραμμές, όταν η κατάσταση είναι σοβαρή, ο ασθενής πάσχει από παθολογική υπνηλία. Οι επιπτώσεις της άπνοιας είναι κυρίως η πιθανή αύξηση του κινδύνου των καρδιαγγειακών παθήσεων (αρτηριακή πίεση, έμφραγμα, εγκεφαλικό...). Η διάγνωση γίνεται με τη μελέτη ύπνου (πολυ-υπνογράφημα). Η αντιμετώπιση της πάθησης περιλαμβάνει απλές συστάσεις (απώλεια βάρους, σωστή στάση κατά τον ύπνο κ.ά.) καθώς και τη συσκευή CPAP στις περισσότερες βαριές περιπτώσεις. Με την κατάλληλη αγωγή οι περισσότεροι ασθενείς επιτυγχάνουν σημαντική βελτίωση. Πολλοί δηλώνουν «αναγεννημένοι» αφού αρχίσει η αγωγή

Κυριακή 18 Μαρτίου 2007

300... (Όχι τα Mini Market... :P )

Κάτι το οποίο συζητιέται πολύ αυτές τις μέρες από τον κόσμο του Holywood, είναι η ταινία 300... Και ναι αναφέρεται για όσους δεν την έχουν δεί ή ακούσει για την ιστορική μάχη στις Θερμοπύλες απού 300 Σπαρτιάτες με αρχηγό τον Λεωνίδα έπεσαν ηρωικά σε μια από τις πιο ανισες μάχες της ιστορίας...

Δεν τα πάω καλα με την ιστορία αν και ξέρω κάποια πράγματα γι'αυτην την μάχη... 1.700.000 Πέρσες εναντίον 300 Σπαρτιατών... Εντελώς άδικο θα έλεγα... Όμως οι καλά εκπαιδευμένοι Σπαρτιάτες όσο ήταν στριμωγμένοι μέσα στις Θερμοπύλες είχαν πλεονέκτημα γιατί πολεμούσαν με ίσο αριθμό Περσών, αλλά και δεν ήταν εύκολοι στόχοι για τους τοξότες.

Όλα θα πήγαιναν καλά αν δεν έκανε το θαύμα του ο γνωστός ρουφιάνος Εφιάλτης...

Αύτο το αρχιδάκι πήγε και χαφιέδεψε στους Πέρσες ένα πέρασμα που θα τους οδηγόυσε πίσω από τους αμυνόμενους Σπαρτιάτες. Έτσι μην μπορώντας να αντιμετωπίσουν 2 μέτωπα στο στενό αυτό πέρασμα οι Σπαρτιάτες έπεσαν ηρωικά...

Και για να δούμε τώρα την ταινία 300... Προσωπικά την είδα, αλλά σαν εφέ και δράση μου άρεσε πολύ... Οι κλασικές ιστορικές ανακρίβιες των Αμερικανών είναι φανερές στην ταινία, αλλά όχι τόσο χοντρές όσο στις ταίνιες Αλέξανδρος και Τροία. Μην ξεχνάμε πως η συγκεκριμένη ταινία είναι από κόμιξ και τίποτα παραπάνω... Άκουσα πολλούς να σχολιάζουν αρνητικά την εμφάνιση των Σπαρτιατών... Εμένα προσωπικά μου άρεσαν και ούτε σε Κόναν ο Βάρβαρος φέρνουν ούτε σε άλλα κουλά που άκουσα... Το στοιχείο της υπερβολής στην ταινία είναι εμφανές σε αρκετά σημεία. Για να μην πολυλογώ η ταινία είναι καθαρά ταινία δράσης και όχι ιστορική ταινία... Περιγράφει απλά και μόνο την μάχη και τίποτα άλλο... Γιατί ιστορικά στην μάχη των Θερμοπυλών έγιναν πολλά τα οποία δεν αναφέρονται ούτε στο κόμιξ,ούτε στην ταινία...

Η άποψη μου είναι οτί αξίζει να την δείτε όχι μόνο για την δράση της αλλά και γιατί περνάει ένα ωραίο μήνυμα για την Ελλάδα και τους Έλληνες που πολύ από μας στην εποχή μας το έχουμε ξεχάσει...

Και πάλι πίσω...

Πάει και το τριήμερο... Άντε πάλι σπίτι... Τι καλά να μην τελείωνε... :(
Θα μου πείτε γιατί... Αλλά άμα είσαι όλη μέρα αγαλιά με τον άνθρωπο που σε κάνει ευτυχισμένο, θες να τελειώσει?... Έμ δεν θες...
Τες πα... Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας...

Δύσκολη βδομάδα ξεκινάει από αύριο...

Πρίν πάω να αράξω λέω να ασχολιθώ με ένα θεματάκι επίκαιρο... :)

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2007

Old Memories...

Ακόμα δεν ήρ8α και φεύγω?...

Ε οκ... Ναι έκανα και πάλι το BLOG, αλλά να μην πάω και γω σαν άνθρωπος ένα τριημεράκι?... :P Θα είμαι πίσω την Κυριακή πάλι με καινούργια θέματα... ;) Πάντως πρίν φύγω θα σας ταξιδέψω πίσω στον χρόνο(τουλάχιστον πολλούς από εσάς...)...

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2007

Kabamaru Igano... Ένας φίλος από τα παλιά...

Όσοι βρίσκεστε στο ηλικιακό φάσμα 20-35 λογικά θα θυμάστε ίσως το πιο αστείο cartoon που έδειξε η ελληνική τηλεόραση τη δεκαετία του '80 (και σίγουρα το ιλαρότερο και ένα από τα πρώτα, anime που έφτασαν εδώ). Το manga, τυπωμένο σε χαρτί της εποχής, κιτρινισμένο λίγο από τον χρόνο, φέρει το όνομα της δημιουργού Yu Azuki και την ημερομηνία 30-6-1982.

Έτσι λοιπόν ας ταξιδέψουμε και ας θυμηθούμε μαζί εκείνη την παράξενη, σχεδόν μαγική στιγμή που ακουγόταν η γρήγορη μουσική με τα παράξενα γυναικεία φωνητικά και εμφανιζόταν ένα αγόρι-ninja ντυμένο στα κόκκινα στην, πλέον παλαιολιθική, οθόνη μας. Προϊδεάζοντας σαφέστατα για μερικά από τα βασικά στοιχεία του anime, η εισαγωγή μάς έδειχνε τους κεντρικούς χαρακτήρες και μας έδινε μια πρώτη ιδέα για τη μεταξύ τους σχέση, ακόμα και για τις προσωπικότητές τους (εγώ ακόμα σκιάζομαι λίγο στη θέα της κακάσχημης και θεότρελης διευθύντριας του σχολείου Onyoku).

Η σειρά ξεκινούσε με τη χαρούμενη κραυγή ενός αγοριού που αντηχούσε σε κάμπους και βουνά: "ο παππούς πέθανε!". Τα γεγονότα οδηγούν στη συνάντηση της κομψής και σεβαστής, ηλικιωμένης κυρίας Okumbo με τον εγγονό ενός παλιού, αγαπημένου φίλου, του Saizou Igano. Το άγριο αυτό αγόρι, φτυστή εικόνα του Saizou (όπως τον θυμάται), παίρνει υπό την κηδεμονία της για να ζήσει σαν αδελφός με την εγγονή της, Mai.

Το παιδί αυτό είναι ο Kagemaru Igano (γενικά τα ονόματα προφέρονται με αντίθετη σειρά, οπότε θα ήταν Igano Kagemaru, που μεταφράζεται περίπου ως "Απόλυτη Σκιά των Iga". Οι Iga ninja είναι μια ιστορική ομάδα ατόμων με καταγωγή από την περιοχή Iga της Ιαπωνίας, οι οποίοι έδωσαν τροφή στις σημερινές ιστορίες και εμπνεύσεις για ninja. Η υπόνοια στο anime είναι ότι ακολουθούσαν παραδοσιακό στυλ τεχνικών ninja. Βεβαίως η ιστορική αλήθεια με ξεπερνάει κάπως, οπότε δεν επεκτείνομαι άλλο για να μην πω καμιά μπαρούφα.). Βεβαίως όλοι τον φωνάζουν Kabamaru, που σημαίνει περίπου "Στόμα Ιπποπόταμου", πράγμα που εξηγείται ήδη από την αβυσσαλέα όρεξη που επιδεικνύει από το πρώτο κιόλας επεισόδιο.

Ο Kabamaru από την άγρια ζωή στα βουνά βρίσκεται στον πολιτισμό και αρχίζει να εγκλιματίζεται... πολύ άσχημα! Κοινώς δεν έχει καμία αίσθηση ότι σοκάρουν τα ακροβατικά του, ο τρόπος που καταβροχθίζει το φαγητό ή τα ωμά και ειλικρινή του σχόλια. Είναι ο Παρασκευάς του Ροβινσώνα Κρούσου, αλλά όχι σε ένα έρημο νησί, μα στην Ιαπωνία του 1980. Πέρα από τα μυστήρια της τεχνολογίας που του φαίνονται από μαγικά μέχρι τερατώδη και τις λεπτομέρειες της περίπλοκης σύγχρονης κοινωνίας, βρίσκεται αντιμέτωπος με τα κλισέ των anime, τα οποία κατακρεουργεί.

Το anime αυτό τα είχε όλα: τον bishounen του Kinyoku (όπου είναι διευθύντρια η θετή του γιαγιά), Shijune, τον οποίο λατρεύει όλο το σχολείο και κυρίως τα κορίτσια, συμπεριλαμβανομένης της Mai και τον οποίο δεν καταλαβαίνει καθόλου ο Kabamaru. Ο Shijune μοιάζει με πορσελάνινη κούκλα. Ο Kabamaru μεγάλωσε με βασική του αρχή τη δύναμη και την επιβίωση (κυρίως από το ξύλο που έριχνε σε αυτόν και τον θετό του αδελφό, Hayate, ο παππούς). Βεβαίως είναι ξεκαρδιστικό το επεισόδιο που προσπαθεί να τον μιμηθεί προκειμένου να κερδίσει την καρδιά της Mai. Δεν λείπει βεβαίως και η εκπρόσωπος των bishoujo, η ξανθιά Kaoru, στην οποία ο Kabamaru διακρίνει αμέσως την "υπουλία" και την αληθινή ψυχρότητα πίσω από το χαμόγελο. Έτσι από την πρώτη στιγμή την κάνει εντελώς αθώα (έως και ηλιθιωδώς) ρόμπα σε όλους τους παρευρισκόμενους, κάνοντάς την να ξεχάσει την προοπτική να τον αποπλανήσει για τους δικούς της σκοπούς.

Καθώς εξελίσσεται η πλοκή (ο Θεός να την κάνει) γύρω από την έχθρα των δύο σχολείων (λόγω της αντιζηλίας των δύο γηραιών κυριών από την εποχή που συνάντησαν τον Saizou, νέες), ο Kabamaru αποδεικνύεται αφύσικα δυνατός (άλλο που είναι σαν σαμιαμίδι), αχόρταγος αλλά και καλόβουλος με τους πιο λάθος (συνήθως) τρόπους. Οι ευκαιρίες για γέλιο είναι άπλετες, το slapstick και το gag κυριαρχούν, χωρίς να λείπει η δράση και σε κάποιο βαθμό το ρομάντζο.

Ο Kabamaru δεν έχει σκοτούρες εκτός από το να ξαναβρεί τον χαμένο αδελφό του, Hayate ("Γρήγορο Χέρι"), ο οποίος κατάφερε να ξεφύγει από τον παππού τους. Ακόμα και τα ζητήματα καρδιάς ή σεξουαλικότητας είτε δεν τα καταλαβαίνει, είτε τα ξεχνάει μπροστά στη μακαρονάδα. Μόνο η πιθανότητα να βρει ή να συναντήσει τον Hayate τον κάνει να ξεχάσει ακόμα και το φαγητό.

Σχεδιαστικά είναι και οι δύο τους bishounen, αλλά ο Kabamaru είναι τελείως κάφρος για να διατηρήσει τις ψευδαισθήσεις των γύρω του, ενώ ο Hayate είναι ο κλασικός σκοτεινός και γοητευτικός αντί-ήρωας.

Δε νομίζω ότι κανείς μας ξέχασε την κραυγή "μακαρονάδααα" όλα αυτά τα χρόνια, για τους otaku ανάμεσά μας ήταν πιθανώς η αρχή της μανίας μας και για εμένα προσωπικά είναι μια ανάμνηση γεμάτη χαζομάρα και γκάφες, αλλά ομολογώ ότι με διαπερνάει ένα ζεστό ρίγος κάθε φορά που βλέπω την εισαγωγή (όχι πολύ συχνά, ε! Είπαμε, καμένος, αλλά με μέτρο). Έκτοτε δεν πιστεύω ότι έχω δει οποιαδήποτε σειρά ή ταινία anime που να μου έχει εντυπωθεί όπως το KABAMARU, με την ατζαμοσύνη, την έλλειψη σοβαρότητας και χαρακτήρων που έστω να πλησιάζουν κάτι φυσιολογικό σαν προσωπικότητες. Δεν πιστεύω ότι το KABAMARU έχει συνεχιστές, πόσο μάλλον απογόνους αλλά πάντα έχει ένα ξεχωριστό μέρος στην otakική μνήμη πολλών από εμάς. Σίγουρα υπάρχουν πολλές, από αξιόλογες μέχρι φανταστικές κωμωδίες anime, αλλά δεν νομίζω ότι οποιαδήποτε έφτασε ή θα φτάσει το επίπεδο της ninja-shoujo-romance-action-comedy της Yu Azuki. Πιθανώς το μόνο που πλησιάζει στο ninja-wackiness είναι το FLAME OF RECCA του Nobuyuki Anzai, αλλά σε επίπεδο γκάφας και παλαβομάρας ούτε καν πλησιάζει.

I' M BACK!!!

ΟΚ... Αφού κάποιος καριόλης γαμημένος από κούνια βρομωτουρκαλάς Hacker κατέστρεψε το προηγούμενο BLOG μου, αποφάσισα μετά από καιρό να επιστρέψω κομματάκι ανανεωμένος...

Η συνέχεια εντός ολίγων Posts... :P